Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΓΡΑΦΗ


Συναντήσεις Δημιουργικής γραφής

Γράψε το δικό σου μυθιστόρημα, θεατρικό έργο, ή σενάριο;

Η συγγραφή είναι τέχνη, η οποία προϋποθέτει τεχνική, που μαθαίνεται και εξελίσσεται συνεχώς.
Μέσα από τη τεχνική συγγραφής βελτιώνονται οι ικανότητές ύφους και έκφρασης στο γραπτό λόγο.
Δημιουργική ενασχόληση με τις τεχνικές της γραφής και η απελευθέρωση της φαντασίας.
Η ορθή εκμετάλλευση του ταλέντου μέσα στους βασικούς κανόνες γραφής ενός κειμένου.

Τεχνική Σεναρίου
Τεχνικές του γραπτού λόγου για διήγημα και μυθιστόρημα
Δημιουργική γραφή για κινηματογράφο και θέατρο.

Η τέχνη της συγγραφής και τα μυστικά της

Έμπνευση: Τι είναι και πως μπορούμε πάντα να την έχουμε στην διάθεσή μας.
Το Θέμα: Η σωστή επιλογή ενός θέματος.
Η σύνοψη: Αναλυτική αναφορά του θέματος.
Ο σκελετός: Το προσχέδιο ενός κειμένου.
Η πλοκή: Πως δημιουργείται ενδιαφέρουσα πλοκή.
Η Δομή: Η ολοκληρωμένη δόμηση του κειμένου αποτελεί την επιτυχία.
Οι ήρωες. Πως δημιουργούνται οι ολοκληρωμένοι ήρωες.
Οι πέντε αισθήσεις: Πως χρησιμοποιούμε τις αισθήσεις για καλύτερη περιγραφή των συναισθημάτων των ηρώων και την ταύτιση των αναγνωστών.
Αφήγηση: Ύφος και στυλ αφήγησης.
Περιγραφή: Η σωστή περιγραφή σε τοπία, καταστάσεις, χώρους και χρόνους.
Διάλογοι. Οι σωστοί διάλογοι ζωντανεύουν τους ήρωες.
Χρόνος: Συγγραφικές Τεχνικές προς εξασφάλιση χρόνου για την συγγραφή.

Η χρησιμότητα ενός μπλόκ και η δημιουργία ημερολογίου
Επιμέλεια και διόρθωση κειμένου.
Συγγραφή, ένα εργαλείο αυτογνωσίας.
Απαραίτητο το διάβασμα για τη βελτίωση του γραπτού λόγου.

Στις συναντήσεις θα δημιουργηθεί η «πρώτη ύλη» για την συγγραφή ενός βιβλίου, μιας σειράς αφηγημάτων, διηγημάτων, παραμυθιών, θεατρικών κειμένων ή τηλεοπτικού σεναρίου.
Για πληροφορίες & δηλώσεις συμμετοχής: : morfi@asda.gr
ή στα τηλ: 210 5058455. 210 5057231. κιν: 6973 412 713

Οι συναντήσεις είναι δωρεάν και διαρκούν ανάλογα με τη δυναμική ευχέρεια της ομάδας.
Τα θεατρικά και ποιητικά κείμενα θα παρουσιάζονται από τους ίδιους τους συγγραφείς σε εκδηλώσεις στο πολιτιστικό κέντρο.

Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2009

1ος Πανελλήνιος Σχολικός Λογοτεχνικός Διαγωνισμός 2009






















Οι βραβεύσεις του 1ου Πανελλήνιου Σχολικού Διαγωνισμού Διηγήματος και Ποίησης

ΔΙΗΓΗΜΑ
Βαν Κλίνκεν Μύριαμ, 1o Βραβείο Διηγήματος
Κατρέλη Σωτηρία 2ο Βραβείο Διηγήματος
Μουλά Παναγιώτα 3ο Βραβείο Διηγήματος

Κουτούζη Αντώνιο 1ος Έπαινος Διηγήματος Ομαδικό έργο
Τσαούση Θεμελίνη 1ος Έπαινος Διηγήματος Ομαδικό έργο
Ρούσσο Θεοφίλη 1ος Έπαινος Διηγήματος Ομαδικό έργο
Ζηρούνη Εμμανουήλ 1ος Έπαινος Διηγήματος Ομαδικό έργο
Καφρίτσα Κωνσταντίνο 2ος Έπαινος Διηγήματος
Γιαννούλη Αναστασία 3ος Έπαινος Διηγήματο

ΠΟΙΗΣΗ
Κρόκου Παναγιώτα 1ο Βραβείο Ποίησης
Μητσκόπουλος Λάζαρος 2ο Βραβείο Ποίησης
Σουλίδου Αρχοντία 3ο Βραβείο Ποίησης

Ευαγγέλου Ελένη 1ος Έπαινος Ποίησης
Χασάπη Γεωργία 2ος Έπαινος Ποίησης
Ευαγγέλου Ευστάθιο 3ος Έπαινος Ποίησης



2009
Εκδήλωση απονομής Βραβείων 1ου Πανελλήνιου Σχολικού Διαγωνισμο του Μορφωτικού Ομίλου Πετρούπολης


Κυρίες και κύριοι καλημέρα σας.
1ος Πανελλήνιος σχολικός διαγωνισμός ποίησης διηγήματος. Πήραμε ως Μορφωτικός όμιλος αυτή την απόφαση της διεξαγωγής του για να αφυπνίσουμε κάπως το πνεύμα των νέων καθώς θεωρούσαμε, άστοχα βέβαια, ότι η νεολαία είναι σχετικά αδιάφορη.

Αποδείχθηκε όμως στην πράξη ότι μόνο αδιάφορη δεν είναι. Μας δίνουν αυτή την εντύπωση γιατί ανταποκρίνονται σε όσα εμείς τους προσφέρουμε. Αν αυτά που θα τους δώσουμε έχουν κάποια αξία, τα παιδιά είναι ικανά να σταθούν όρθια με δυναμική παρουσία.


















Πολύ παρήγορο στις μέρες τα νέα παιδιά να δείχνουν ενδιαφέρον σε πράγματα που η αξία τους μένει αναλλοίωτη στο χρόνο όπως είναι ο γραπτός λόγος. Είναι επιτακτική ανάγκη να αφυπνιστεί η νεολαία και να ασχοληθεί περισσότερο με την πνευματική δημιουργία.
Μεγάλη ήταν η συμμετοχή των παιδιών από την περιφέρεια. Από κάθε γωνιά της Ελλάδας λάβαμε συμμετοχές εκτός από την Αττική και μερικές άλλες, ευτυχώς λίγες, μεγαλουπόλεις όπως η Θεσσαλονίκη, η Πάτρα κλπ. Κι αυτό δείχνει πόσο πολύ οι μεγαλουπόλεις αλλοιώνουν τις αναζητήσεις των νέων.



Από κάθε γωνιά της Ελλάδος μόνα τους ή ομαδικά μέσα από τα σχολεία με την βοήθεια των καθηγητών τους λάβαμε 165 συμμετοχές στην ποίηση και 158 σε διηγήματα.
Μια πρόχειρη στατιστική μελέτη είναι πως οι συμμετοχές ήταν μοιρασμένες αριθμητικά και από τα δύο φύλλα.
Όλα τα κείμενα πεζά ή ποιήματα ανάλογα με την ηλικία του κάθε παιδιού ήταν πολύ - πολύ αξιόλογα.

Υπήρξαν δύο διαφορετικές επιτροπές κρίσεις αποτελούμενες από τρία άτομα η κάθε μία. Για τα διηγήματα την επιτροπή στελέχωσαν τρεις καθηγητές: η κυρία Δήμητρα Μουζάκη Ξιφάρη, η κυρία Ρηγοπούλου Κατερίνα και ο κύριος Φαντάκης Παναγιώτης.
Για την ποίηση η επιτροπή στελεχώθηκε από τρεις λογοτέχνες: την κυρία Καμπά Χριστίνα, την κυρία Λίτσα Θεοδωροπούλου και τον κύριο Δημήτρη Βαρβαρήγο.


Είναι μεγάλη ευθύνη όταν απέναντι σου έχεις νέα παιδιά που πρέπει να κρίνεις. δεν είναι εύκολο, θα έλεγα πολύ άβολο να βρίσκεται κάποιος στη θέση του κριτή. Υπάρχει ένας φόβος μήπως και αδικήσει. Ωστόσο όλα είναι ρίσκο, έτσι αφοσιωθήκανε και οι δύο επιτροπές κρίσεις στο διάβασμα των διηγημάτων και ποιημάτων με περίσσια προσοχή κι ενδιαφέρον δίχως την αυστηρή κριτική διάθεση, αλλά με το πως είναι πιο σωστά δομημένο, η ευρηματικότητα του θέματος και η απόδοσή του κατά τον καλύτερο τεχνικά τρόπο που χρειάζεται ένα λογοτεχνικό κείμενο.

Ως λογοτέχνης, αλίμονο αν δεν πίστευα με απόλυτο τρόπο στην αριστοκρατικότητα και στην ιερότητα της γραφής. Μα, για να προκύψει αυτό πρέπει να υπάρχει ο σωστός χειρισμός της γλώσσας.
Στην καλή γραφή υπάρχει πάντα το στοιχείο που θα προκαλέσει ένα έντονο θετικό ξάφνιασμα αναγνώρισης. Ξεχωρίζει από την απλότητα και την αληθοφανή ανάπτυξη του θέματος.
Μπορεί κανείς διαβάζοντας το να ξεχωρίσει χωρίς δυσκολία τις καλές από τις πρόχειρες ή και επιμελώς φιλότιμες προσπάθειες.



Η θεματολογία αφορούσε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι νέοι. Το ερώτημα ποιος είμαι που πάω, η μοναξιά, οι διαπροσωπικές σχέσεις, έρωτας, αγάπη, χωρισμός, το περιβάλλον, η ζωή στο μέλλον, η απογοήτευση ήταν η κύρια στοιχεία ενασχόλησης των παιδιών σαν να έθεταν το ερώτημα σε μας τους μεγάλους, ποιον κόσμο τους αφήνουμε.



Με αυτές τις ξεκάθαρες βάσεις, ένας λογοτεχνικός διαγωνισμός δεν ωφελεί απαραίτητα στην ανάδειξη των πρώτων, αλλά το ότι όλοι όσοι έλαβαν συμμετοχή σκέφτηκαν, έγραψαν και δημιούργησαν είναι η προσωπική τους επιτυχία και κατ’ επέκταση η επιτυχία του διαγωνισμού.
Να εκφράσω σε όλους σας τα θερμά μου συγχαρητήρια, εσείς είστε το μέλλον και σε εσάς στηριζόμαστε.

Γι αυτό, επιτρέψτε μου να επαναλάβω τα λόγια του επίκουρου:
Πάντα δούλευε. Πάντα αγάπα. Μην περιμένεις απ’ τους ανθρώπους ευγνωμοσύνη και να μην πικραθείς όταν δεν σε ευγνωμονούν. Νουθεσία αντί μίσους, χαμόγελο αντί περιφρόνησης. Πάντα να έχεις στην αποθήκη σου ένα μπουκάλι κρασί, στον κήπο σου ένα λουλούδι και στη βιβλιοθήκη σου ένα βιβλίο.

Να είστε καλά, καλή επιτυχία στις αναζητήσεις σας και ραντεβού στον επόμενο διαγωνισμό και με περισσότερη εμπειρία στον γραπτό λόγο.
Βαρβαρήγος Δημήτρης

Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2009

7 Ψυχές 7 Ζωές




ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΜΠΑ - ΜΑΙΡΗ ΠΙΣΙΑ - ΑΘΗΝΑ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΥ - ΣΜΑΡΩ ΚΟΥΜΕΝΤΑΚΗ - ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΦΡΙΤΣΑΣ -
ΛΙΤΣΑ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ - ΒΑΣΙΑ ΤΣΩΤΣΟΥ




τέλος κι αρχή
επίλογος ή πρόλογος

Πολύτροπα των ημερών τα θελήματα φανερώνονται,
ανέλπιδα κι απεγνωσμένα σα μας κάνουν πολλά αντίθετα.
Το προσδοκούμαι δεν γίνεται πάντα
κ’ ένας Χρόνος βρήκε
σ’ αδόκητα το δρόμο τα συμβάντα…
Όπως κι εφέτος συνέβη,
όπως πάντα συμβαίνει,
ο χρόνος να φεύγει γρήγορα όταν περνά με λύπες.
{Ελένη, του Ευριπίδη}


Μια ζωή άκουγα για την επανάληψη της ψυχής, ότι κάνει κύκλο επτά φορές μέχρι να τελειωθεί και να χαθεί στη ψηφιδωτή σκηνογραφία της ύλης κάποιου έμπυρου Ουρανού.
Σ’ ένα στερέωμα όπου μόνον εκεί τελείται στ’ αλήθεια ο θάνατος και η ανάσταση.
Στον ιερό τόπο που ζουν οι μύστες αιώνες που μέσα τους πεθαίνει ο θεός και μέσα τους πάλι γεννιέται.
Αιώνες! Οι Ερμοφόροι των ανθρώπων, που γνωρίζουν καλά τι συμβαίνει εκεί πάνω και τι εδώ κάτω, τι σημαίνει φως και τι σκοτάδι και που υφαίνουν με σπλαχνική χαρά τα πέπλα όλων των όντων.
Με ουράνιες μαγείες δημιουργούν ένα νέο ζωντανό σώμα, έναν θεό και τραγουδούν και παιανίζουν στη μαγική γιορτή την είσοδο της ψυχής στο χρόνο μιας νέας ζωής.
Και σπαράζει ο ουρανός και χαίρεται η γη.

Έπρεπε να έχω το νου μου, να έχω βλέμμα οξύ, ακοή λεπτή και προσοχή ακονισμένη μήπως και ανακαλύψω ετούτο το μυστήριο του θανάτου του σώματος και τη μετάβαση της ψυχής.
Θα έφτανε λοιπόν και για μένα η στιγμή που θα έμπαινα σε αυτό τον φανταστικό κόσμο με τους μικρούς καθρέφτες που λαμπιρίζουν σαν αστέρια;
Θα έπινα το ποτό της λήθης που κρατάει το πνεύμα για πάντα στο θλιβερό σκοτάδι; Θα συναντούσα αγαπημένα πρόσωπα; Θα τα θυμόμουν; Θα με αναγνωρίζανε; Θα ζούσαμε πάλι όπως πριν ή θα μέναμε ανάσες απόμακρες;
Τι δυστυχία όλα ετούτα τα δυσνόητα κι ακόμα πιο πολύ, στον ύπνο του θανάτου να μην υπάρχουν όνειρα.

Ταπεινώς και αδόλως παρέδωσα τη δυσνόητη παρουσία των παιδικών μου αθώων θαυμάτων στην απουσία. Εν μέσω σιωπής θεϊκής ποθούσα να κρατήσω ψέγοντας με την αφή απαλά μέσα στα βλέμματα εικόνες κάποιου όμορφου παρελθόντος.
Με τη δύναμη του νου, ματαίως, ήθελα να συνταιριάξω στην έλλειψή με το άοπτο πλέον βλέμμα μου, όλα μαζί τα ανθρώπινα ίχνη μου που είχαν χαραχτεί στης φύσης την αγνή διαύγεια.
Διασχίζοντας τα ανεξερεύνητα βάθη μου υψώθηκα στην αρχή των πραγμάτων που ζουν στον αμόλυντο αιθέρα. της μίας μοναδικής συμπαντικής αρχής. Διπλώθηκα στο βάθος του δικού μου εαυτού και με μια πνοή, σκαρφάλωσα στον ουρανό.
Πέρασμα μέσα από την άβυσσο των υποχθόνιων δυνάμεων, μέσα απ’ την ιερή κοιλάδα των Αγγέλων, μέσα από σκόνη αστρική, μέσα από μέλη σκορπισμένα, ανάμεσα από δύστυχες ψυχές που αναζητούσαν σώμα για τόπο.
Ψυχές που πνίγονταν στο μίσος, στον πόνο και στο έγκλημα και τους έφερνε ο χρόνος όλο πιο κοντά στον αφανισμό της μοναξιάς.
Πέρασα ανάμεσα από χιλιάδες άϋλες υπάρξεις και σκιές που μ’ άπλωναν τα χέρια ικετευτικά να τις γλιτώσω, μα όσο και να ‘θελα δεν μπορούσα, ήταν αγέννητη μέσα μου η φλόγα της γης, μέχρι που το βέλο του Γαλαξία στοργικά με τύλιξε και η θέρμη μιας ζωντάνιας χαρίστηκε πάλι στα σπλάχνα μου.
Επιτέλους, βρήκε η ψυχή μου νέο σώμα!
Η πνοή των αιώνιων αιτιών, το Νερό, η Φωτιά, το Χώμα, ο Αιθέρας, τραγούδησαν τον υμέναιο της Μέρας και της Νύχτας, της Γυναίκας και του Άντρα, του Έρωτα και της Αγάπης, της Ζωής και πάλι του Θανάτου.

Και να η εμπειρία του Αγαθού με έχτισε και ήταν πάλι μέσα μου ζωντανή. Άκουγα έβλεπα, έψεγα, γευόμουνα, μύριζα. Αισθανόμουν τη θύελλα. Ερωτεύτηκα τη θύελλα! Γεια σου Ζωή!




Επτά ιστορίες ζωής που η μία χαρίζει στην άλλη τη ψυχή της.
Επτά συγγραφείς που μοιράζονται τη δική τους άποψη στα μυστήρια των πέντε αισθήσεων.
Επτά διαφορετικές ιστορίες, γεμάτες από τη λεπτή αύρα των Νυμφών που κινούνται μέσα από την προσωπική γραφή, στη σιωπηλή μαγεία της ζωής και του Θανάτου.
Επτά ζωές, επτά ψυχές που περιφέρονται σαν σκιές στη σιωπή, σαν το αίμα που κυλάει στα βάθη του χρόνου και ψάχνει να ζωντανέψει το χαμένο πνεύμα.

Δημήτρης Βαρβαρήγος